| SuperOJ |
| 17 nov 2009 |
 |
Het kan dus nog steeds.
Iemand worden zonder die zilveren paplepel.
Je kunt wel geboren zijn voor iets of ervoor in de wieg gelegd zijn, maar als je startschot gegeven wordt vanuit een moeras, dan is het moeilijker optrekken dan vanuit een speciaal daarvoor aangelegde ondergrond.
Het moeras (of een achterstandswijk) maken je start wellicht moeilijker, maar harder werken maakt je weer krachtiger. Iets bereiken is een grotere drijfveer als je iets te bereiken hebt; als je ondergrond sterk is, maar niet door jouzelf gebouwd of zo af en toe gerenoveerd, dan kun je je afvragen of jouw succes daadwerkelijk ook jouw verdienste is. Uitzonderingen daargelaten.
Maar goed. Nu waar het werkelijk om gaat:
Zo nu en dan word ik wakker geschud uit mijn eeuwig durende winterslaap/kop-in-het-zand-modus door een inspirator die me met haar prestaties en vaardigheden een knal voor m’n kop geeft en tot wanhoop/prestatie(drang) drijft. Als een aflevering uit de Twilight Zone waarin de hemel openscheurt en er een kortstondig moment is om te vertrekken naar betere oorden; voor zij die het lef hebben een gat in de lucht te springen, so to speak. Ik slijt mijn dagen dan met een gevoel dat ligt tussen afgunst/jaloezie/plaatsvervangende trots en boosheid op mezelf want: “It wasn’t me” en waarom dannie?! Zo ook nu.
Olcay Gülsen.
Een bevestiging dat snelheid in onze wereld nog steeds onderschat wordt.
“Ze raast als een wervelwind door de modewereld”; dit zijn niet mijn woorden maar de woorden van ongeveer elke journalist die haar heeft geinterviewd. En zo is het maar net. Als de Lady Gaga van Holland snapt zij waar het om draait: geen grenzen kennen en je geen beperkingen laten opleggen. Je ‘subjects’ systematisch blootstellen aan jouw gezicht, jouw merk, jouw verhaal middels elk beschikbaar medium: via een eigen blog, Facebook, Twitter, Magazines, TV.
Het resultaat: een onlineleger van volgelingen.
Olcay verspreidt haar gospel sneller dan de Mexicaanse Griep.
Wie ooit heeft verzonnen dat kwantiteit geen kwaliteit is was in elk geval niet van deze tijd; de tijd waarin bovengenoemde twee dames in elk geval wél in een zeer korte tijd véél en vooral hoogstaand kunnen produceren.
Met de statistieken volkomen tegen haar, bereikt ze als jonge allochtene vrouw zomaar even dat ze aan het roer zit van een miljoenen bedrijf. ‘Zomaar even’ beslaat niet het tijdsbestek waarin ze dit voor elkaar heeft gekregen natuurlijk; maar zo maar even geflikt heeft ze het wél. Haar bedrijf floreert in tijden dat alles en iedereen er de brui aan geeft. Maar zij snapt het: vrouwen zullen nooit stoppen met kopen; vooral niet als je catwalk style aanbiedt voor een zacht prijsje.
Het resultaat is voor beiden verdienstelijk: de trendsetter groeit en de trendvolgers ook (in elk geval in aantal). Ze verkwist geen tijd aan het nodeloos verkondigen van hoe-moeilijk-het-wel-niet-is-om-vanuit-deze-achtergrond-iets-te-bereiken-praatje.
Nee, in plaats daarvan bewijst ze met daden dat zij Iemand is geworden en dat geen moeras haar had kunnen tegenhouden.
“There goes a woman who knows all the things that can be taught and none of the things that cannot be taught” (Coco Chanel)
|
|
|
| |