|
Ik ben in Turkije op vakantie geweest en heb daar een leuke jongen ontmoet. Na een paar dagen had ik al door dat hij echt een goede jongen was: eerlijk, betrouwbaar en respectvol. Hij is 25 en ik ben 23. We gingen een relatie aan, al wist ik dat het moeilijk zou worden. Want mijn ouders zijn tegen alles wat anders is, onder meer de islam. Eenmaal weer in Nederland, hadden we elke dag contact en werden we steeds verliefder. Een paar maanden later heb ik een vlucht geboekt. Toen ik dat aan mijn ouders vertelde, waren ze woedend! En zorgde mijn vader ervoor dat mijn vlucht werd geannuleerd. In de negen maanden dat ik hem niet gezien heb, is mijn liefde niet minder geworden. We willen elkaar nu echt zien. Ik heb hier lang over getwijfeld omdat ik weet dat dit de band met mijn familie kapot kan maken. Zij hebben mij laten merken dat ik niet meer bij hen hoor als ik doorga met hem. Daar heb ik het moeilijk mee. Ik wil niet kiezen. Ik heb al eens geprobeerd te stoppen met de relatie, maar daar werd ik doodongelukkig van. Misschien heb je advies voor me?
Tijdens je vakantie in Turkije heb je een leuke Turkse jongen ontmoet en ik begrijp dat je helemaal verliefd bent. Het liefst wil je zo snel mogelijk terug om hem te zien, om de leuke tijd die jullie samen hebben gehad opnieuw te beleven. Je bent helemaal hoteldebotel, alleen zien je ouders deze relatie niet zitten. Je vader heeft zelfs je geplande reis naar hem gedwarsboomd. Ik kan me voorstellen dat dit je heel veel verdriet doet, en dat je in een tweestrijd bent beland. Enerzijds houd je van je ouders en wil je hen niet kwijt. Anderzijds is daar je vriend, voor wie je dezelfde gevoelens hebt.
Het beste advies dat ik je kan geven, is om met je ouders te gaan praten, want dit is jullie ouder-kindrelatie niet ten goede gekomen. Jij voelt je rot, maar het zal je ouders ook niet lekker zitten. Alleen voordat je met hen op gelijkwaardig niveau kunt praten moet jij je allereerst in je ouders proberen te plaatsen. Je moet je goed realiseren dat je ouders jullie liefde vanuit een ander perspectief zien. Hun afwijzing kan te verklaren zijn doordat ze alles te snel vinden gaan. Ouders vinden vaak niemand goed genoeg voor hun kind en dat gevoel wordt in dit geval ook nog eens versterkt door vooroordelen over vakantieliefdes. Ook kan angst een rol spelen, angst om hun kind te verliezen aan iemand uit een ander land. Vaak is zo’n sterke afkeuring van ouders ook een wanhopige poging om hun kind, tegen zijn of haar wil in te beschermen voor (liefdes)verdriet. Ik zeg ‘wanhopige poging’ omdat je ouders zich ook zullen realiseren dat zij jou nooit kunnen dwingen je relatie met je vriend te verbreken. Dat weten zij, en geloof me, ze zullen ondanks hun dreigementen jou niet willen verstoten uit de familie. Vergeet niet: zij houden net zoveel van jou als jij van hen!
Dit in het achterhoofd houdende moet je op een rustige manier met je ouders proberen te praten. Als jij rustig blijft en naar hen luistert, met als doel om achter hun bezwaren te komen, dan weet ik zeker dat zij ook naar jou willen luisteren. Probeer er serieus achter te komen wat hun werkelijke bezwaren zijn en probeer daar op in te spelen. Maar voordat jij je verhaal kunt doen, moet je hun de ruimte gunnen. Laat hen al hun bezwaren op tafel leggen. Net als alle ouders hebben ook die van jou het beste met je voor, daar ben ik van overtuigd.
Als de lucht geklaard is, zal pas blijken of hun bezwaren onoverkomelijk zijn. Het belangrijkste is dat jullie in gesprek blijven. Misschien draaien je ouders wel bij als ze hun ei kwijt zijn en ook jouw kant van het verhaal hebben gehoord.
|