| Niet zeuren, gewoon genieten. |
| 10 feb 2007 |
 |
| Het zal niet de eerste keer zijn dat ik heb lopen twijfelen aan mezelf. Weer heb ik het zelfde pak aangetrokken als op de vergadering. Wat moeten ze eigenlijk van mij wel denken op de redactie van SEN? Ik krijg notabene kap en kleedgeld om er telkens weer mooi uit te zien. Alhoewel, de fotoshoot, daar heb ik niets extra's voor gekregen. Het komt vast door de hectiek van deze week. Mijn vriendin was ziek. Ik heb haar nog nooit zo in de war gezien. Haar vader deed heel moeilijk over de telefoonrekening. Ze woont nog thuis, en haar ouders zijn best wel lastig. Ze geven haar continu het gevoel dat ze telkens alles moet verantwoorden. Een telefoonrekening, waar gaat het eigenlijk om? Daar hoef je je dochter toch niet voor verdrietig van te laten worden? Ze heeft aangeboden om het zelf te betalen, maar haar vader vond dat onzin. En zij baalt er van dat ze niet zelf mag beslissen over hoeveel ze belt. Maar ik begrijp gewoon niet waarom ze niet weggaat. Lekker op jezelf wonen. Maar misschien is ze bang voor de reactie van haar ouders. Maar ze is 23! Dan vind ik het wel echt laf om de confrontatie niet aan te durven. Ik zit zo vaak in de clinch met mijn ouders. Niet omdat zij zo vervelend zijn, maar meer omdat ik continu rekening met ze wil houden. Ik vind sommige dingen gewoon zo oneerlijk. Ze hebben zo hun best gedaan voor mij, en voor mijn zusjes.. Moet je zien: Ik ben hartstikke vrij, ik zou me gewoon op mezelf kunnen focussen, maar iets houdt mij tegen en op de een of andere manier zit ik niet lekker in mijn vel. Ik wil niet zeuren, en gewoon genieten van wat ik heb. Maar waarom voel ik me dan toch niet happy? |
|
|
| |